Niloloob

ni Brandon Dollente

Sa silid ng iyong panalangin, nagtatago ka
ng mga lihim. Sinusubok mong magsalita

ngunit buntong-hininga lamang ang masasabi
mong nagsasabi ng katotohanan. Sa ngalan

ng Ama. Nagtatago ka sa likod ng mga talukap
ng iyong bintana. Isa kang lihim at katahimikan

ang sinasaklaw ng iyong katawan. Ikaw
at ang dilim ay iisa at kung aapuhap ka

ng papuri, malalamang ang lahat ay nagsisimula
sa sarili. Sa labas ng sarili. Sa lahat ng maaari

nitong panggalingan. Sa isang saglit.
Kaninong nakatuon? Sa ngalan ng Anak.

Sa silid ng iyong panalangin, sa pagitan
ng pananalig, ng pagtaya sa pananalig, sumisingit

ang mga alaala ng sakit. Kailan mo huling naalala
ang iyong puso? Naririnig mo ba ang pagtawag

ng iyong pangalan sa loob ng iyong isip?
Sa ngalan ng Espiritu. Malaya kang magsiwalat

sa sarili mong kumpesyunaryo. Hindi ka tatanungin
ng iyong pagtulog. Alam mong patatawarin

ka ng iyong mga panaginip. Sasalubungin.