Heto Ang Isang Tulang Nagwawakas sa Langit

ni Ej Bagacina


Gaano kalayo
Ang langit

Sa lupa? Naaalala
Mo ba? Noong mga bata tayo
Pilit kong tinanong sa iyo.
Ewan. Paliparin mo na lang
Itong saranggola. Alam mo,
Ginusto kong baybayin
Sa aking isip
Ang haba ng pisi
Na hawak ko ngunit napakalawak
Pala ng langit naisip ko:
Kapag namatay ako, doon
Ako pupunta.
Napatingala ka
At nakita mong nakasabit
Ang iyong saranggola
Doon sa kawad ng kuryente at ilaw
Poste. Binato mo ako noon
Ng sisi. Magmula noon
Ay hindi na tayo muling nag-usap
Tungkol sa langit, lupa, at mga ulap.

Huwag nating pag-usapan ang kamatayan.
Paborito kong linya ng isang tula.
Sabihin ko kaya ito sa 'yo mamaya?
Sanay na akong magsalita
Sa isip habang nakasakay
Sa bus. Patawad
Kung wala akong dalang bulaklak,
Wala naman talaga akong balak
Umuwi sa San Roque kung hindi ko pa
Nalaman ang balita.

Gaano kalayo
Ang langit

Sa lupa? Marahil tinatanong din
Ito ngayon ng iyong ina
Sa harap ng iyong labi.
Habang umiiyak siya
Ay may biglang dumapo sa aking labi
Na isang paruparo.
Mamaya, susundan ko ito.
Kahit na alam ko,
Hindi naman nito mararating
Ang langit.

Renga-Hunyo 7, 2009

nina JC Casimiro at Ali Sangalang

Pinapatid ng bulubundukin ang hangin
na bumabalong sa nakasabit na gulong--
ang araw.

Ano't makapal na makapal na pagkakatapal
ng mga dahon mula sa mga nabuwal
na puno ang pilit hinahagkan ang panipis
nang panipis na gulong-
gulo kong isip ...

May gulong din
ang palad: Sa panahon ng salanta, naaalala
ang mga pasikut-sikot na bulaos
ng paghahanap-
buhay habang patungo sa minahan.

Ngayon, nagugunitang tumingala at
magtanong
sa isang nagbibisikletang diyos.

oda sa mga hangganan

ni mike orlino

Linya lamang ang mamamagitan
sa atin. "Tingnan mo,hanggang

dito na lamang tayo." Linyang iginuhit
mo sa buhanginan. mga guhit

na nagtatakda sa ating
mga hangganan. Heto ang linya

ng aking mga tula. Tungkol
sa hangganan ng mga hangganan.

Hamog

ni Japhet


Kanina lamang nananalamin ang nanlalaking buwan,
lubog ang liwanag nito sa laway ng lawa.

Ngayon naman sa dalampasigan,
nagkakawayan ang mga kawayan sa kawayanan—
paroo’t-parito ang amihan.

Animo’y may bulung-bulungan.

Sa ilang sandali, sisikat ang araw.
Mahahamugan ang paligid.
Mababasa ang lahat.

Renga - Mayo 15, 2009

nina JC Casimiro, Brandon Dollente, Japhet Calupitan, Rachel Marra at EJ bagacina

Habang tinitiklop ng kamatayan
ang isang dahon, umuungol ang
tangkay ng usal. Nagdarasal
sa saliw ng hangin. Buhay ang
agos ng tubig sa bukal. Nauuhaw
sa tenga ng dahon ang lupa.
Kung bakit tinatabunan
ng sanlaksang pagtiklop.
Walang nakaaalam
liban sa isang dahon
na tinangay ng hangin. Napadpad,
parang tinig ng huling awit,
pinag-iimbay ang tubig at hangin,
ang lupa at apoy
sa nanlalamig mong palad.

Kung bakit ayaw nating pag-usapan ang pagkahulog

ni EJ Bagacina


Palalim nang palalim
ang walang hanggan

na dilim nang bigla kang magising
sa tunog ng nahulog

na porselana. Binabasag
ng iyong paghinga

ang katahimikan sa kalawakan.
Ang durog na buwan. Pinulot mo

ang nagsabog na bubog
sa iyong paanan. Dumaplis

sa iyong isipan: paano pa mabubuo
ang pira-pirasong puso?

Tang

ni Rachel Valencerina Marra

Isang puno ng mangga
ang aking palaruan
sa bakuran ni amang
sa Pangasinan.
Hinog na bunga
ang aking kabataan.
Minsan pumitas
ang hangin -
lumagapak.
Latak na kasama
sa huling patak
ng inuming handog
ng aking paslit na anak.