ni Brandon Dollente
Sa bilis tila tinangay na ang mga mukha ng mga nag-aabang
sa kalsada ang tanging madilim ay ang bahaging tinatakluban
ng mga sasakyan at ilaw-poste ang may kasalanan ng pananahan
sa mga kanto may naghihintay na magkamaling tumingin sa oras
ng pagmamadali nagkakamata ang bunton ng basura
parang may nakatitig na bata sa isang iglap nakaparada
ang isang bus na may sakay na gutom na apoy na walang makain
kundi bakal at abo at hangin at walang piraso ninuman
ang naging alipato kaya walang kailangang bilangin ang mga tao
biglang natagpuan ang sarili nang pumailanlang ang dingding
at dumilim at naglipana ang matatalim na ilaw na tumatagos
sa mga imaheng nasa bintanang naging salamin
saka dahan-dahang huminto ang tren at sa kabilang riles
may isa pang tren na di makaalis dahil di matibag ng pinto
ang kumpol ng mga taong halos matupi sa pakikipagsiksikan
natututunan ng lahat na walang madali sa pag-uwi.
Thursday, September 4, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
gusto ko ang rhythym at line cuts ng tula mong ito brandz. -chan
bilis nun a. galing!
"ang kumpol ng mga taong halos matupi sa pakikipagsiksikan
natututunan ng lahat na walang madali sa pag-uwi."
- ang ganda nito. Na-appreciate ko haha (WALTHER)
ganitong kabilis: hayun nakaraan na.
Post a Comment